Η Πέννυ Μπαλτατζή, το κορίτσι με τη βελούδινη φωνή που άνοιξε δρόμους swing στην Αθήνα, μέσα από ένα εξωτικό χαρμάνι ήχων και ξέφρενων ρυθμών, μπήκε στις ζωές μας με το γνωστό μποέμικο στιλ του καλλιτέχνη που μας μαγεύει σκορπώντας γύρω του κέφι, ανεμελιά, ενέργεια και δύναμη.

Αυτά θα εισπράξουμε στη διαδραστική παράσταση «Κι όμως υπάρχει χαρά». Η Πέννυ και οι δεξιοτέχνες μουσικοί της εξερευνούν ένα νέο, μεθυστικό ήχο με λάτιν και μπάλκαν ρούμπες, μάμπο ιταλιάνο, τσα τσα, σουινγκ, τζαζ.

Η HuffPost Greece μίλησε με την Πέννυ Μπαλτατζή για να μάθει περισσότερα για τη νέα της δουλειά, τις επερχόμενες παραστάσεις της και τα μελλοντικά της σχέδια.

pennybaltatzi

«Κι Όμως Υπάρχει Χαρά». Από πού αντλείς την τόση αισιοδοξία της μουσικής σου μέσα στο ζοφερό κλίμα της κρίσης; Είσαι έτσι και ως άνθρωπος ή μόνος σαν δημιουργός;

Ερχόμαστε από ένα φωτεινό μέρος και επιστρέφουμε πάλι σ’ αυτό. Το ενδιάμεσο ταξίδι είναι η ζωή, κι αυτό το ενδιάμεσο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ζοφερό. Γιατί η ζωή είναι μοναδική για τον καθένα, συμβαίνει μόνο μία φορά. Την αισιοδοξία τη βρίσκουμε πρώτα μέσα μας. Και επειδή η χαρά είναι για να μοιράζεται, σκοπεύουμε να περιπλανηθούμε σ’ αυτήν τραγουδώντας το «Κι Όμως Υπάρχει Χαρά» σε όλους τους δυνατούς τόνους τζαζ, σουίνγκ, λάτιν, ρετρό, βαλκανικούς ρυθμούς με ανεπανάληπτα θηριώδη χάλκινα πνευστά… γιατί, η χαρά είναι μεταδοτική.

Με ποιους τρόπους και πόσο θα είναι διαφορετική για τους θεατές η εμπειρία αυτών των συναυλιών, από εκείνες που έδινες αμέσως μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου σου;

Μιλάμε για έξι φοβερούς μουσικούς! Η ομάδα είναι ό,τι καλύτερο έχω γνωρίσει ως τώρα. Και σαν ιδιοσυγκρασίες, και σαν άνθρωποι που οι τρεις βδομάδες καθημερινών προβών μας έδεσαν, τολμώ να πω, αγαπηθήκαμε σαν να μας συνδέει μια χρυσή χορδή, η οποία όπως ταλαντώνεται, ο ένας αναδεικνύει την ενέργεια του άλλου… Κι αυτή το δυνατό, διονυσιακό στοιχείο διαπερνάει όλο το πρόγραμμα, από το πρώτο μέρος που έχει αρκετά στοιχεία μιούζικαλ μέχρι το λαϊκό, το παραδοσιακό, το παλιό ρετρό και το μεντιτεράνεαν που κορυφώνεται καθώς η ευωχία ξεσπάει μέσα από τα μπάλκαν πνευστά και εκτινάσσεται σε καρίμπιαν και λάτιν ρυθμούς… και φωτίζει αλλιώς τα τραγούδια που ξέρουμε και αγαπάμε αλλά και τα 5 νέα δικά μου κομμάτια.

«Στην Τρούμπα στην Καστέλα», μας λες και μας υπόσχεσαι ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι. Μίλησέ μας γι’ αυτό.

Αυτό το τραγούδι είναι σαν ευχή. Ξορκίζει κάθε φόβο και ανησυχία. Φέρνει μνήμες από ασπρόμαυρες ταινίες και εποχές, γεύσεις στο στόμα από χώμα και παιχνίδια με τα παιδιά και μια λάμψη στα μάτια που θαμπωμένα βλέπουν εκεί στα ανοιχτά της θάλασσας, να σκάει ξαφνικά από το πουθενά ένα κύμα και νιώθουν ότι όλων όλα τα όνειρα θα πραγματοποιηθούν! Ξέρουν ότι κάτι καλό θα συμβεί!

Γιατί κάνεις μουσική και τι σχεδιάζεις στο άμεσο μέλλον;

Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, και όταν ακόμα σκέφτομαι δυνατά ή σιγοψιθυρίζω, ανοικτή σε κάθε νέα πρόταση και εμπειρία, μόνο πιο όμορφες στιγμές βλέπω μπροστά μου, ίσως κάποια μουσική σύμπραξη, τουρ σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, έναν νέο δίσκο… Μια Νέα Ζωή.

pennybaltatzi

No more articles
Copyright © Εμυ Λιβανείου 2017 DESIGN & SUPPORT GreatWay